Tourtjes

Zo daar zijn we weer voor onze trouwe lezers, zoals wij beloofd hebben zouden we ons verhaal nog vertellen. Op een morgen gingen we naar het plaatsje Sawa, maar mart en ik wisten niet precies waar het was. Dus dan maar op de Bonne fooi. Binnen door en dan een stuk over de snelweg van Java. Toen ophoog en dan maar vragen waar het plaatsje lag. Zoals bekend weten ze op Bali de mensen zelf ook niet goed waar alles ligt. Je kunt naar het oosten, noorden, westen of het zuiden. We wisten dan hhet plaatsje in het oosten lag. Met de taal van Martien Bahasa Indonesia, kwamen we een heel end. Eindelijk het fietspad gevonden. Nu zoals overal konden we de weg niet terug, geweldig zijn de wegen in Bali geworden. Door de prachtige rijstvelden, richting jati luwi. Maar halfverweg ging het al fout, natuurlijk de de bergen kun je altijd regen verwachten, natuurlijk nu ook. De keeps aan, en maar verder tuffen. Nu aangekomen op het bemande kruispunt van ons, moesten we nog 7 kilometer omhoog maar dat was te gevaarlijk, en besloten we om terug te keren naar Tuban. Zo gezegd zo gedaan, gevaarlijk was het zeker, je ziet niets op de weg, er kunnen gaten in zitten, of teveel water op de weg. Na een uurtje door de regen en halverwege de berg, was het weer droog, iedereen blij, de keeps uit. En toen bleef dat iedereen onder de cape ook drijfnat was, dan maar drogen op de brommer. Jack deed zijn shirtje uit, en toen achter set voren aan, Kitty moest zo lachen dat ze bijna in haar broek deed. Onderweg naar huis, droogde we goed op, maar ja bijna thuis, nog 1 kilometer, vielen een paar druppels, wij dachten snel doorrijden, maar ja dat liep ander.  We waren tot op het bot nat, letterlijk droop het over de vloer. Dat was onze ervaring naar jati luwi. Nu andere dag dan weer. De volgende dag kwamen Gerrie en Gre aan op de luchthaven. Ophalen maar ze hadden 3 uur vertraging. De dag daarna hadden we Valentijnsdag is ons hotel voor de longstay  mensen (natuurlijk de Nederlanders). Gezellig was het en de hapjes en drink was geweldig. Dank de Maria (eigenaresse) en Nure de manerger.

Weer een dag voorbij, even een rustdag, en dan met Kitty en Tine op naar Jati Luwi. Nu een geweldige rit, 125 km heen en terug. Het blijft spannend, het  het zal gaan. Aangekomen bij de warmwaterbronnen, moesten wij toeristen prijs betalen, geen 10.000 Rp. Maat 45.000, verschil van  € 2,40. Geen stijl er stond niets aangegeven van deze touristenprijs. Dus Mart in de taal van hier even opgetreden, hij zei “wij hebben de zelfde ogen neus en mond, dit is discriminatie. We wilden gewoon doorlopen. Mart zei we bellen de politie, maar daar staken ze een stokje voor. We wilden alleen maar kijken en niet zwemmen, oké zeiden ze voor 25.000 Rp op is oké. Daarna door naar het bekende gebied Santi luwi. Een geweldige dag om niet te vergeten, Kitty en Tine hadden ook genoten. Wij hopen dat jullie genoten hebben van onze reizen. Groetjes van ons de motormuizen.